اسلایدر

گسترش روزافزون ارتباطات فرهنگى، جوامع مختلف را با فرآورده ‏هاى فكرى جديدى كه منعطف به تجربه ‏ها و خواسته‏ هاى غرب است رو به رو كرده است. در اين بين جوامع اسلامى به دلايل متعدد از جمله: خودباختگى و مرعوب شدن در برابر پيشرفت تكنولوژى غرب، بيش از آنچه غرب از آنان بياموزد، چشم به غرب دوخته‏ اند و براى حضور زن در عرصه اجتماع، خصوصا مساله حجاب و پوشش، الگوهاى غربى را برگزيده‏ اند.

در كنار چنين رويكرد وابسته، رويكردى دينى نيز وجود دارد و آن ترسيم مرزهاى حقيقى دين براى حضور زن در عرصه ‏هاى گوناگون، در راستاى توسعه همه جانبه است. صاحبان اين ديدگاه خود را در مقابل پيشرفت‏هاى تكنولوژى غرب مقهور نمى‏ بينند.

گروه سومى نيز وجود دارد و آن دسته، دسته متحجران فكرى‏اند كه همواره كوشيده ‏اند، سلايق خود را به نام دين در عرصه ترسيم مرزها به كار گيرند و بر آن اساس دچار افراطهايى شده ‏اند كه اساس حضور زن در اجتماع را به انحراف كشانده و مانع اساسى در راه توسعه جوامع اسلامى ايجاد كرده‏ اند.

نام نهادن زینب علیها السلام

چشم اهل مدینه، روزی به جمال زینب کبری روشن شد که پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله در سفر بودند. فاطمه زهرا علیها السلام به امیر مؤمنان علیه السلام عرض کردند: چون پدرم در مسافرت هستند، نامی برای این دختر برگزین. علی علیه السلام فرمودند: من بر پدرت پیشی نمی ‌گیرم. صبر می‌کنیم تا رسول خدا صلی الله علیه و آله از سفر باز گردند.

پس از بازگشت رسول خدا صلی الله علیه و آله از ایشان خواستند تا نامی برای نو رسیده انتخاب کنند. پیامبر فرمودند: فرزندان فاطمه اگرچه اولاد من هستند، ولی امر آنها با خدا است و من منتظر دستور الهی می‌مانم. جبرئیل نازل شد و عرض کرد: خداوند می‌فرماید: نام این دختر را زینب بگذارید، چرا که این نام را در لوح محفوظ نوشته‌ایم.

القاب زینب علیها السلام

حضرت زینب را «عقیله بنی هاشم» نام نهاده اند و عقیله، به زنی بزرگ منش گویند که در بین بستگان، عزیز و محترم و در خاندانِ خود، ارجمند باشد.

دیگر لقب ایشان صدیقه صغری است. به زن بسیار راستگو، صدیقه گویند، و چون فاطمه زهرا را صدیقه کبری می‌خواندند و علی علیه السلام را صدیق اکبر، زینب را صدیقه صغری نامیده‌اند.

لقب دیگر آن بانوی بزرگوار، «عصمت صغری» است، چرا که ملکه1 پاک دامنی و دوری از گناه را خداوند به او عطا فرموده بود. این بانوی امین و بزرگوار القاب دیگری نیز داشته‌اند که از آن جمله است: «ولیّةُ الله» و «اَمینةُ الله».

انقلاب عاشورا، بي شبهه بزرگترين جريان اعتقادي پس از هجرت نبي اکرم(ص) در تاريخ اسلام محسوب مي شود که وقايع ما بعد خود را شديداً تحت تأثير قرار داد. ماجرا آنچنان پرعظمت است که از ابعاد گوناگون مي توان به آن پرداخت؛ اما آنچه که در اين مقاله مورد بحث و امعان نظر قرار خواهيم داد، نقش پيام رساني زينب کبري(س) و تأثيرات آن خواهد بود. اما آنچه انقلاب سيدالشهداء را از جهت تأثير عميق و گسترده در تاريخ اسلام مورد پرسش قرار مي داد، محدود ماندن آن در مرزهاي جغرافيايي رخداد، يعني کربلا بود. به بيان ديگر با توجه به محدوديت هاي ارتباطي در قرن اول هجري اين خطر وجود داشت که همه رخدادهاي پرعظمت انقلاب عاشورا در حيطه جغرافيايي آن محدود و محصور بماند و اسلام عزيز از تأثير عميقي که اين تحول عظيم مي توانست در سرنوشت و آينده آن داشته باشد، محروم بماند. بخصوص که محل رخداد انقلاب عاشورا از قطب هاي جمعيتي آن روز به دور بود و اين مي توانست احتمال ياد شده را تقويت کند. باقي ماندن ماجراي عاشورا در حصار کربلا، همان چيزي بود که جريان انحرافي سلطه امويان در پي آن بود. آنها به زعم خود حضرت اباعبدالله (ع) و يارانش را به بيابان هاي نينوا کشانده بودند تا به دور از چشم امت اسلامي خيال خود را از حق طلبي آل الله راحت کنند؛ اما تقدير اينگونه نبود و مقدر شده بود که خون به ناحق ريخته امام حسين و 72 تن از ياران و اقربايش، به نخستين انقلاب اسلامي جهان تبديل شود.

آن گلهاي زيبا و پرطراوت بهار را ديده ايد كه چگونه به فضاي اطراف خود جان مي بخشند و همه جا را آكنده از زيبائي و لطافت مي سازند؟ و آيا تا به حال ديده ايد كه ناگهان تندبادي خشمگين و بيرحم مي وزد، گلهاي زيبا را از شاخه هاي درختان جدا مي سازد و بر زمين مي افكند. هنگامي كه آن گلبرگهاي زيبا روي زمين پراكنده مي شود آن باغبان شوريده را مشاهده كنيد كه با چه حسرت و اندوهي به آن گلبرگ هاي زيبا مي نگرد.
قطرات اشكهايش را ببينيد كه آرام آرام بر گونه اش سرازير مي شود . باغبان خوب مي داند كه دقايقي پس از آن زيبائي و طراوت باغش با ريختن گلبرگها از بين مي رود و ديگر از آن عطر مست كننده خبري نخواهد بود. و زينب (س) نيز همچون آن باغباني شوريده حال ناظر پرپر شدن گلهاي زيبائي بود كه جهان را عطرآگين مي ساختند و نمونه هاي كاملي از فضيلتهاي انساني بودند. زينب در دنيائي پر از نامردي، پليدي و فريب صلاي آزادي و انسانيت سرداد و از فضيلت هاي انساني و ارزش تعاليم اسلام سخن گفت و مردمي را كه دست خويش را بجنايت آلوده و بعد ابلهانه بركرده هاي خويش افسوس خورده و بر سوگ نشسته بودند بباد ملامت گرفت .

حضرت زینب(س) آنچنان درسی به جهانیان داد که صبر را اسوه خویش و عاشورا را با همه وقایع بزرگش تحمل کرد زیرا او بزرگترین خواهر رنج دیده عاشورا است.

به گزارش خبرگزاری فارس از مشهد، حضرت زینب(س) از زمان تولد و پرورش که در دامان ولایت به دنیا آمده بود همواره عصاره همه رنج‌های خلقت را چشیده بود و در گواه این بیان می‌توان گفت حضرت زینب(س) چه از زمانی که مادرش صدیقه کبری، حضرت فاطمه در کمال مظلومیت به شهادت رسید و او مونس زخم‌های پدرش علی شد و چه از زمانی که برادرش امام حسین(ع) و خاندان پاک و مطهرش در جلوی چشمانش بر روی خاک‌های داغ کربلا تکه تکه شدند، این عطوفت و نمونه بارز صبر و استقامت در سیره‌اش موج می‌زد.

در روایات نقل شده است، آن زمان که حضرت زینب(س) در دامان ولایت به دنیا آمدند پیامبر عظیم‌الشان اسلام حضرت محمد(س) در سفر بودند و هنگامی که از سفر بازگشتند فرشته وحی جبرئیل امین بر پیامبر نازل شد و فرمود: ای محمد اسم این کودک را زینب (صبر) ناگذاری کن چرا که به راستی این خواسته خدای متعال است و به فرموده پیامبر اسم نخستین فرزند حضرت علی(ع) این‌گونه از طرف خدای یگانه برگزیده شد.

سالهای برداشت کشت بذر هجرت و جهاد در رسیده بود، ماه مور پیروزمند نیروی اسلام در پایگاه اصلی شرک و کفر در شکل «عده القضاء» لبار بهار فصل رویش سبز گلستان نبوی را خبر داده و نشان می‌داد.

مکه که تا آن زمان به عنوان عمده‌ترین کانون حکومت کفر و شرک در جزیره العرب تعریف می‌شد و همه اردوگاه‌های ورشکسته و فروپاشیده نفاق و الحاد چشم امید بدانجا بسته بودند. در پی دیپلماسی متحرک و فعال پیامبر(ص) و به دنبال مانور نظامی نیروهای اردوگاه اسلام، بی کمترین مقاومتی دو سوی مسلمانان آغوش گشوده و استقبال می‌کند و معادله قدرت را در سطح منطقه و تا حدودی نیز در سطح دنیای آن روز به نفع حرکت اسلام و نظام نبوی دگرگون می‌سازد و فصل سبز رویش اسلام در جان جهان آن روز را به نمایش می‌گذارد که:

«اذا جاء‌ نصرالله و الفتح و رأیت الناس یدخلون فی دین الله افواجا فسبح بحمد ربک ...»

بامداد این بهاران، گلستان نبوی در تماشای ریزش رنگین کمان زیبایی‌ها از آسمان آبی رنگ عشق علوی است که زمین خاکستری را لاله‌گون می‌سازد. آری در چنین بهارانی، نسیم برآمده از کرانه دریای معرفت، شمیم عطر دل انگیز محبت را پراکنده و دیوان عصمت را گشوده و صحیفه رسالت را ورق زده و آن رنگین کمان زیبایی را در گلبرگ هدایت به اهتزاز آورد و شرط داشت برداشت نبوی را ترسیم و به نمایش گذارد.

زينب نام آشنايى است كه دور آن را هاله ‏اى از اوصاف نيك و برتر احاطه نموده است. صبر زينب(س) زبان زد دوست و دشمن است؛ و آسمانيان نيز با آن آشنا چرا كه «عَجِبَت مِن صَبرِكَ مَلائِكَةُ السَّماءِ؛ از صبر زينب ملائكه آسمانى به تعجب آمدند.» وفاى زينب نيز بر كسى پوشيده نيست، چرا كه او بود كه با تحمّل رنج آورترين حادثه‏ ها، و دادن جوانان خويش وفاى خود را به برادر و امام خويش ثابت نمود.

دانش و بصيرت زينب(س) هم براى همه مشهود است چرا كه با بصيرت او و خطبه‏ ها و پيام‏ هاى او بود كه انقلاب كربلا تا درون كاخ يزيد در شام پيشرفت و يزيد و ابن زياد رابه زانو در آورد.

و تدبير او بود كه كاروان اسرا را با سربلندى به مدينه رساند، و در طول اسارت عزّت و سربلندى را، عبادت و عرفان را، حيا و عفّت و پاكدامنى و نجابت را به نمايش گذاشت و... حقاً كه زينب، زينت پدرش اميرمؤمنان (عليه السلام) مى‏باشد با اين همه فضيلت:

    دو عالم بر على نازد، على بر همسرش نازد        على و همسرش زهرا(س) به زينب دخترش نازد

فاضل گرامى سید نورالدین جزایرى در كتاب خود ((خصایص ‍ الزینبیه)) چنین نقل مى كند:

))روزگارى كه امیرالمؤمنین (علیه السلام) در كوفه بود، زینب (سلام الله علیها) در خانه اش مجلسى داشت كه براى زنها قرآن تفسیر و معنى آن را آشكار مى كرد. روزى ((كهیعص)) را تفسیر مى نمود كه ناگاه امیرالمؤ منین (علیه السلام) به خانه او آمد و فرمود: اى نور و روشنى دو چشمانم ! شنیدم براى زن ها ((كهیعص)) را تفسیر مى نمایى ؟

زینب (سلام الله علیها) گفت : آرى . امیرالمؤمنین (علیه السلام) فرمود: این رمز و نشانه اى است براى مصیبت و اندوهى كه به شما عترت و فرزندان رسول خدا(صلی الله علیه واله) روى مى آورد. پس از آن مصایب و اندوه ها را شرح داد و آشكار ساخت . پس آن گاه زینب گریه كرد، گریه با صدا - صلوات الله علیها.(17) پاكدامنى و حیاى زینب (سلام الله علیها                                               (